higieniczne mycie rąk. udokumentowanie wykonania zabiegu oraz zaobserwowanych zmian w obrębie jamy ustnej. Toaletę jamy ustnej dostosowujemy do stanu pacjenta. Ważne jest czy jest zachowana pełna wydolność samoobsługowa pacjenta (asystujemy), częściowa (pomagamy i asystujemy) lub występuje brak wydolności samoobsługowej (wykonujemy Algorytm karmienia i pojenia chorego niesamodzielnego. 1. Zapoznaj się ze zleceniem, oceń stan chorego i poinformuj go o posiłku. 2. Wykonaj czynności przygotowawcze (okna ,drzwi ,parawan ), umyj ręce. 3.Przygotuj zestaw. 4. Na stoliku przyłóżkowym umieść pokarm, sztućce, serwetkę. 5. Jak myć chorego ze stomią? 2 minuty czytania Codzienna toaleta (mycie) osoby chorej przebywającej w łóżku jest ważnym elementem pielęgnacji. Toaleta osób ze stomią wymaga szczególnej uwagi i odpowiedniej wiedzy. U osób z wyłonioną stomią wydalniczą istnieje zagrożenie powikłań i dolegliwości skóry wokół stomii (nadżerki, mycie pleców i pośladków – dużej wprawy wymaga nie tylko samo mycie, lecz przede wszystkim odwrócenie osoby leżącej i często także bezwładnej lub nieprzytomnej: usuń z łóżka wszystkie poduszki i pościel, stań po stronie, na którą będzie obracany pacjent, zegnij w kolanie dalszą nogę osoby leżącej, a jej bliższą rękę obniżenie temperatury w pomieszczeniu - np. przewietrzenie pomieszczenia; ćwiczenia oddechowe; leki przeciwwymiotne; usunięcie nieprzyjemnych zapachów; Wymioty są reakcją obronną organizmu. Wyróżniamy kilka rodzajów wymiotów u chorego: wymioty treścią pokarmową, wymioty treścią pokarmową (w trakcie leczenia onkologicznego) Dolegliwości ze strony układu pokarmowego obniżają jakość życia chorego, prowadzą do pogorszenia stanu chorego oraz zaburzeń w przyjmowaniu posiłków. Wyjaśnienie przyczyn dolegliwości, odpowiednie postępowanie przy objawach (np. stosowanie zaleceń żywieniowych) oraz wdrożenie leczenia mogą znacznie poprawić stan i komfort Miska do mycia głowy w pozycji leżącej wykonana jest z tworzywa sztucznego, ma nadmuchiwane brzegi z wycięciem na szyję oraz odpływ wody w postaci rurki. Często sprzedawana jest także z prysznicem, który znacznie ułatwia mycie włosów osoby leżącej. Basen pneumatyczny w sklepach ze sprzętem medycznym kosztuje od 50 do 100 zł. Zadbajmy o skórę pacjenta leżącego. Należy chronić ją przed kontaktem (zwłaszcza długotrwałym) z czynnikami drażniącymi, jak mocz, kał. Dużą pomoc (dla pacjenta i opiekuna) stanowią nowoczesne wyroby chłonne. Pieluchy czy wkładki urologiczne powinny „oddychać” – przepuszczać powietrze. Każda zmiana pampersa u W diecie chorego leżącego powinno być też dużo białka, które zawarte jest zarówno w produktach nabiałowych, jak i mięsie - chodzi o to, że białko buduje mięśnie, które jeśli w przypadku leżącego pacjenta nie są używane, zaczynają stopniowo zanikać. Zdarza się, że pacjent leżący nie jest w stanie przyjmować posiłków Zobacz, jak zadbać o komfort chorego. Wybierz łóżko odpowiednie do stanu chorego. Jeśli chory jest narażony na powstanie odleżyn, na łóżku powinien znajdować się materac przeciwodleżynowy. Usuń wszystkie niepotrzebne meble, dywany i dywaniki, aby nie utrudniały przemieszczania się chorego. Meble powinny być bez ostrych kantów oHeH. Presentation Creator Create stunning presentation online in just 3 steps. Pro Get powerful tools for managing your contents. Login Upload Download Skip this Video Loading SlideShow in 5 Seconds.. TOALETA CHOREGO LEŻĄCEGO W ŁÓŻKU PowerPoint Presentation TOALETA CHOREGO LEŻĄCEGO W ŁÓŻKU. Anna Głowacka. Cel i znaczenie mycia chorego. - Utrzymanie chorego w czystości - Pobudzenie funkcji skóry - Pobudzenie krążenia obwodowego - Poprawa samopoczucia chorego - Wyrabianie u chorych trwałych nawyków Uploaded on Sep 24, 2014 Download PresentationTOALETA CHOREGO LEŻĄCEGO W ŁÓŻKU - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - E N D - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Presentation Transcript TOALETA CHOREGO LEŻĄCEGO W ŁÓŻKU Anna GłowackaCel i znaczenie mycia chorego - Utrzymanie chorego w czystości- Pobudzenie funkcji skóry - Pobudzenie krążenia obwodowego- Poprawa samopoczucia chorego- Wyrabianie u chorych trwałych nawyków higienicznych- Obserwacja skóry chorego/profilaktyka p/odleżynowa- Nawiązanie kontaktu i bliższe poznanie choregoWytyczne, których należy przestrzegać: - do toalety porannej budzić jak najpóźniej – toaletę wieczorną wykonać o ile to możliwe, bezpośrednio przed snem - temp. pomieszczenia, w którym myjemy 18-20 st. C – zamknąć okna- myć od części czystych do brudniejszych nie zalać łóżka wodą, wodę zmienić, gdy jest brudna lub mocno namydlona- wycierać dokładnie, ale niezbyt mocno- nacierać spirytusem a następnie smarować oliwką lub innymi preparatami natluszczającymi całe plecy, pośladki, k. krzyżową – sprawdzić czy nie tworzą się odleżyny, obserwować skórę chorego - czesać codziennie – sprawdzić czystość głowy- sprzątnąć wszystkie przybory po wykonaniu toalety, czyste i wysuszone ułożyć w stałym miejscu. Myjki spłukać pod bieżącą wodą i wysuszyć. Technika wykonania toalety obłożnie choremu Przygotować: - miskę nerkowatą, - preparaty pielęgnacyjne do skóry - dzbanek z ciepłą wodą, - miednicę, - basen, - rękawice jednorazowe, - 2 myjki, 2 ręczniki o zróżnicowanych kolorach lub grubościach - szczoteczkę, pastę i kubek do zębów, - mydło w płynie i płyn do higieny intymnej - szczoteczkę i przybory do paznokci - grzebień. Przygotowane przybory układa się na tacy i zanosi do łóżka chorego, stawia na stoliku, przy łóżku ustawia dodatkowe krzesło, na którym stawia miednicę. Nalewa wody z kranu do kubka do mycia zębów. Przynosi basen → myje ręce. Na poręczy krzesła zawiesza 2 ręczniki. Przygotowuje myjki.(w/w czynności skracają czas toalety)Mycie zębów Założyć cienki ręcznik pod brodę choremu, podając szczoteczkę z pastą. Lewą ręką unieśc głowę chorego, prawą podać wodę do ust. Następnie wodę odstawić na stolik a pod usta chorego podsunąć miskę nerkowatą. Czynność należy powtarzać, lewa ręka cały czas podtrzymuje głowę chorego. Po umyciu zębów wyrzeć usta ręcznikiem, szczoteczkę odłożyc do kubka. Mycie twarzy, uszu i szyi Zdjąć choremu koszulę → na poręcz łóżka. Podłożyć cienki ręcznik pod głowę i barki chorego. Zapytać chorego czy namydlić myjkę. Zmyć twarz i wytrzeć ją. Umyć ucho dalsze, bliższe, szyję → wytrzeć. Wyjąć ręcznik spod głowy chorego. Mycie kończyn górnych Myjemy dalszą od siebie rękę, która spoczywa na cienkim ręczniku. W okolicy pachy chorego podkładamy ręcznik pod wierzchnie przykrycie. Pod dłoń stawiamy miednicę + mydelniczkę i szczoteczkę. Kolejność mycia k. górnej: przedramię i ramie od strony zewnętrznej, przedramię i ramię od strony wewnętrznej, pachę, dłoń. Odstawiamy mydelniczkę i szczoteczkę na stolik (krzesło). Lewą ręką unosimy rękę chorego, prawą zsuwamy miednicę w dół łóżka. Kładziemy rękę na ręczniku i wycieramy. Miednica odstawiona na klatki piersiowej Odkładamy brzeg wierzchniego przykrycia, kładziemy na klatkę piersiową gruby ręcznik, z którego odkładamy mankiet zabezpieczając brzeg wierzchniego przykrycia. Namydlamy myjkę, unosimy lekko wierzchnie przykrycie myjemy chorego, wycieramy cienkim ręcznikiem. Sprawdzamy czy pod piersiami –nie tworzą się odparzenia jeżeli tak – natłuszczamy skórę. Cienki ręcznik odkłada na krzesło. Mycie brzucha. Powtarzamy w/w czynności jak przy myciu klatki piersiowej. Wycieramy brzuch grubym ręcznikiem. Uwaga - myjkę zmienia się do mycia pleców i pośladków Chory odwraca się na bok. Plecy odkryte, wierzchnie przykrycie leży na chorym. Kładziemy gruby ręcznik wzdłuż pleców i pośladków. Myjemy plecy, pośladki, szparę pośladkową → wycieramy→ nacieramy spirytusem i potem natłuszczamy. Masujemy chorego. Chory odwraca się na wznak. Zakłada kończyn dolnych Chory odkłada nogi w odwiedzeniu, ujmujemy dalszą część wierzchniego przykrycia w fałd i kładziemy ją między nogi chorego. Odkrywamy całą dalszą kończynę dolną osłaniając jednocześnie krocze. Podkładamy gruby ręcznik w poprzek łóżka pod udo chorego (noga jest zgięta w kolanie). Ręcznik ma ochronić górne przykrycie. Myjemy udo i wycieramy. Podkładamy ręcznik wzdłuż pod podudzie i stopę; pod stopę stawiamy miednicę, obok mydelniczkę. Myjemy podudzie, potem stopę, podeszwę, myjemy mocno myjką, paznokcie szczoteczką. Odstawiamy mydelniczkę, miednicę usuwamy tak jak spod kończyny górnej. Wycieramy stopę i paznokcie. Kończynę nakrywamy. W taki sam sposób myje drugą kończynę dolną Toaleta intymna Podkładamy basen lub jednorazowy podkład higieniczny. Z wierzchniego przykrycia robimy tzw. budkę, osłaniając nią krocze. Spłukujemy myjkę wodą z dzbanka, namydla ją i trzymając drugą ręką wierzchnie przykrycie myje krocze. Jeżeli stan chorego na to pozwala, chory myje się sam, myjkę odrzuca do miednicy. Dokładnie spłukujemy krocze polewając je wodą z dzbanka. Wycieramy krocze grubym ręcznikiem. Jeżeli chory może wyciera się sam. Usuwamy ręcznik, nakrywamy chorego. Wyjmujemy basen, pośladki chorej wycieramy grubym ręcznikiem. Odstawiamy basen. Mężczyznę podmywa na położonym pod pośladki grubym ręczniku. Lżej chory myje się sam. Toaleta intymna Toaleta kobiety: - umycie pachwin w kierunku od spojenia łonowego do odbytu - umycie spojenia łonowego - umycie zewnętrznych narządów płciowych w kierunku od spojenia łonowego do odbytu - polanie kroczca wodą z dzbanka w celu dokładnego zmycia mydła Toaleta mężczyzny: • odciągnięcia napletka i dokładne umycie żołędzi gazikiem zwilżonym wodą lub delikatną gąbką • o umyciu odprowadzenie napletka tak aby pokrywał żolądż • umycie pachwin • umycie worka mosznowego • obserwacja pod kątem odparzeńObcinanie paznokci Odwijamy górny brzeg wierzchniego przykrycia. Pod dalszą dłoń podkładamy cienki ręcznik. Obcinamy paznokcie. To samo robimy z drugą ręką. Zbieramy obrzynki paznokci i wrzucamy do miski nerkowatej. Odrzuca wierzchnie przykrycie ze stóp. Podkładamy gruby ręcznik pod stopy, obcinamy paznokcie, obrzynki wrzucamy do miski nerkowatej, ręcznik usuwamy. Czesanie Po zasłaniu łóżka należy uczesać chorego kładąc cienki ręcznik na plecy i ramiona. Zwrócić głowę pacjenta w jedną stronę, rozdzielić włosy na pół dokładnie rozczesać, odwrócić głowę w stronę przeciwną i czynność powtórzyć Po uczesaniu włosy wyrzucić do kosza. Sprawdzić ułożenie chorego i wygląd. Algorytm pielęgnacji pacjenta obłożnie chorego oraz sprawdzone środki pielęgnujące, myjące i dezynfekujące Utrzymanie czystości osoby chorej służy pobudzaniu krążenia, pobudzaniu funkcji skóry. Jeżeli zaś chodzi o czynniki psychiczne, to codzienna higiena oprócz poprawy samopoczucia wspomaga wyrabianie nawyków higienicznych. Z kolei myciu ciała pacjenta towarzyszą jego dokładne oględziny pod względem zmian chorobowych. Pozwala na przykład wykrywać odleżyny we wczesnym ich stadium powstawania, czyli kiedy na ciele pojawiają się czerwono-różowe kropeczki. Procedury higieniczne pozwalają również poznać inne ewentualnie schorzenia skóry, albo pojawiające się zwyrodnienia. Poniżej prezentujemy Państwu algorytm stosowany podczas mycia pacjenta obłożnie chorego. To kompletny zestaw wytycznych pozwalający na sprawne i bezpieczne przeprowadzenie procedur higienicznych. Przygotowania do pracy Podstawą każdej pracy pielęgnacyjnej jest higiena rąk. Zależnie od zabiegów, jakie będziemy podejmować należy umyć lub zdezynfekować dłonie. Dezynfekcja jest wymagana również, gdy pacjent lub pracownik ma rany na skórze. Następnie przygotowujemy wszelkie potrzebne do pracy sprzęty, akcesoria, odzież ochronną, a także sprzęt do sprzątania i preparaty do szybkiej dezynfekcji powierzchni. Oczywiście zawsze to będzie indywidualny zestaw, niemniej warto zebrać produkty na wszelkie ewentualności. Pieczołowitość nie jest wymagana, jeżeli sporadycznie używane produkty znajdują się w obrębie sali. Przy łóżku pacjenta ustawiamy taboret lub krzesło. Na szafce przyłóżkowej ustawiamy tacę z potrzebnymi narzędziami. Na oparciu krzesła wieszamy ręcznik stosowany tylko do mycia tego pacjenta. Basen ustawiamy na taborecie. Następnie, jeżeli to konieczne zakładamy rękawiczki ochronne, fartuch jednorazowy, czepek. Większe zabezpieczenia wymagają na przykład pacjenci potencjalnie zakażeni - ten temat opisujemy pod tym odnośnikiem Zaczynamy od mycia zębów jeżeli pacjent/pacjentka nie ma zębów, przechodzimy do kroku - mycia protez. Po pierwsze pod brodę pacjenta należy rozłożyć ręcznik przeznaczony do mycia twarzy. Następnie przygotowujemy przybory do mycia zębów. Nakładamy pastę na szczoteczkę. Jeżeli pacjent może samemu myć zęby to podajemy mu szczoteczkę i uważamy, żeby dokładnie umył zęby. Jeżeli nie jest w stanie kontrolować swoich ruchów robimy to za niego. Pod brodę podkładamy nerkę, do której spluwa nadmiar piany. Podajemy kubeczek z wodą do przepłukania ust. Po myciu wycieramy mu usta ręcznikiem zwykłym lub papierowym. Ręcznik odkładamy na krzesło. Mycie protez zębowych Praktyką polecaną przez terapeutów jest samodzielne mycie protezy przez pacjenta - o ile jest to możliwe. Jeśli nie, te czynności przypadają opiekunowi. Protezę należy umyć pod bieżącą wodą (i tu jeśli pacjent myje protezę jest zmuszony skorzystać z miski), dokładnie wyszczotkować i opłukać. Następnie możemy wykorzystać środki przeznaczone do mycia protez. Czasami są opisane przez producenta. Po umyciu protezy przechodzimy do czyszczenia zębów i nałożenia protezy. Pamiętajmy o tym, że chory może nosić protezę, jeżeli w jamie ustnej nie ma zmian chorobowych, dlatego mycie zębów i mycie protezy to dobra okazja, żeby ocenić stan zdrowia buzi pacjenta. Aby ułatwić mocowanie protezy można zastosować klej do protez. Jakość kleju ocenimy najczęściej podczas jedzenia. Mycie twarzy, oczu i uszu Podczas mycia twarzy układamy pacjenta w pozycji półleżącej, albo leżącej. Pod głowę kładziemy czysty ręcznik. Do mycia twarzy korzystamy ze specjalnych myjek o delikatnej fakturze. Namaczamy myjkę w wodzie i przecieramy twarz zaczynając od oczu. Następnie przecieramy twarz od dalszego zewnętrznego kącika do bliższego kącika twarzy. Twarz wycieramy dotykając ją punktowo ręcznikiem (nie przecieramy, bo może to wywołać podrażnienia). Na koniec myjemy uszy. Po czym starannie je wycieramy. Mycie klatki piersiowej W algorytmie pomijamy aspekty zachowania intymności oraz zżycia się pacjenta z opiekunem. Jeżeli myjecie Państwo pacjentów w większych salach, przydatny może być parawan medyczny. Jeżeli pacjenci są samodzielni, należy przekonać ich do podejmowania wszystkich czynności, które są w stanie wykonać. Zaczynamy od zdjęcia koszuli pacjenta – jeżeli pacjent jest na tyle samodzielny, by zrobić to samemu to dobrze. Możemy mu zawsze pomóc. Pod pacjenta lub po jego bokach dobrze jest podłożyć ręczniki, albo podkłady nieprzemakalne. Myjemy szyję, dekolt. Wyjmujemy ręcznik spod głowy pacjenta i układamy na klatce piersiowej, wywijając mankiet na koc. Następnie ten koc unosimy za przygotowany mankiet. Starannie myjemy całą klatkę piersiową. Obserwujemy skórę – pod pachami i pod biustem u kobiet. Do mycia klatki piersiowej i innych części ciała (oprócz głowy) proponujemy skorzystać z myjek podfoliowanych i preparatów do mycia ciała pacjentów – np. pianki Abena Mycie rąk Przystępując do mycia kończyn górnych odsłaniamy rękę, podkładamy pod nią ręcznik, tak by osłonić pościel. Na ręczniku kładziemy miskę z wodą i zanurzamy dłoń pacjenta w wodzie. Następnie przechodzimy do mycia kończyny górnej – myjemy pachę, ramię, przedramię, dłoń. Po myciu obcinamy paznokcie, jeśli to koniecznie. Dodatkowo warto wyczyścić je szczoteczką. Tę samą procedurę stosujemy wobec drugiej ręki. Na krzesło odwieszamy ręcznik, miskę z wodą odstawiamy na krzesło Jednorazowe myjki powinno się odrzucić do odpadów po myciu większych zabrudzeń, natomiast jeżeli pacjent jest względnie czysty do umycia całego ciała wystarczą 2-3 myjki. Mycie brzucha Na brzuchu pacjenta układamy ręcznik przeznaczony do mycia dolnych partii ciała (to inny ręcznik niż ten do mycia głowy i rąk). Wywijamy go na zewnątrz tworząc mankiet na koc. Następnie unosimy koc za mankiet, zakładamy namydloną myjkę (może być tu też myjka z mydłem) i myjemy brzuch. Po przemyciu wycieramy skórę. Niektóre specjalistyczne preparaty w pianie łatwiej się ściera niż wodę z mydłem. Oszczędza to czas i wysiłek opiekunów. Mycie pleców i pośladków Plecy i pośladki szczególnie zaleca się myć w rękawiczkach ochronnych. Wspominamy o tym, bo widzieliśmy, że w praktyce nie zawsze stosuje się te zabezpieczenia. Na początku zdejmujemy spodnie pidżamy pacjenta. Unosimy koc i prosimy, żeby pacjent położył się na lewym boku. Wzdłuż pleców układamy ręcznik. Namydloną myjką myjemy plecy, a następnie pośladki pacjenta. Jeżeli macie Państwo do czynienia z fekaliami, zalecamy użyć Pianki Esemtan przeznaczonej do mycia właśnie takich zabrudzeń na skórze. Skórę dokładnie wycieramy, nacieramy spirytusem i oklepujemy. Gdy spirytus wyparuje możemy przejść do ubrania pacjenta. Zamiast spirytusu można skorzystać z innych substancji antybakteryjnych. Naszym zdaniem zasadne będzie tu wykorzystanie antybakteryjnej emulsji Octenisan, która skutecznie działa wobec MRSA i nie podrażnia skóry. Mycie nóg Odsłaniamy kończynę dolną dalszą, podkładamy pod nią ręcznik – wzdłuż całej nogi. Miskę z wodą kładziemy na ręczniku, podobnie jak w przypadku mycia rąk. Myjemy nogę od dołu – zaczynając od stopy, poprzez podudzie, udo, pachwinę. Żeby zetrzeć stary naskórek można użyć pumeksu na stopie. Podczas mycia nóg, warto sprawdzić, czy na piętach nie tworzą się odleżyny. Generalną zasadą podczas mycia ciała pacjenta jest dokładna obserwacja w poszukiwaniu zmian na skórze. Zaczątkiem odleżyn są dwie czerwone lub różowe plamki na skórze. W tym stadium możemy łatwo zahamować powstanie odleżyny zaklejając to miejsce opatrunkiem hydrokoloidowym. Podmywanie krocza Do mycia krocza używamy świeżej wody. Wodę w misce wymieniamy po przemyciu każdej części ciała, która jest wyraźnie zabrudzona. Układamy pacjenta na wcześniej przygotowanym basenie. Przygotowujemy dzbanek z wodą w temperaturze pokojowej – do ok. 30o C Teraz należy poprosić pacjenta o podmycie krocza – nakładamy mu na rękę myjkę z mydłem lub myjkę bez mydła, na którą nanosimy czyszczącą pianę. Następnie pacjent powinien podmyć krocze, które my polewamy wodą. Na zmianę następuje mycie i polewanie. Inną metodą jest najpierw polać krocze, a następnie poprosić pacjenta o podmycie się. Zdejmujemy myjkę z ręki pacjenta i ostrożnie wyrzucamy do odpadów. Podajemy pacjentowi ręcznik aby się wytarł. Teraz ponownie myjemy ręce pacjentowi lub podajemy mu środki niezbędne do samodzielnego mycia rąk. Jeżeli pacjent nie jest w stanie się podmyć, wszystkie czynności wykonujemy za niego. Może tu być potrzebnych dwóch opiekunów. Czynności należy wykonywać ostrożnie, dbając o intymność. Na koniec zabieramy basen. Na zakończenie Po umyciu całego ciała i dokładnych oględzinach poprawiamy łóżko, ewentualnie wymieniamy pościel. Można wtedy uczesać pacjenta. Następnie wynosimy wszystkie przybory. Przedmioty jednorazowe utylizujemy, wielokrotnego użytku oddajemy do prania/czyszczenia/dezynfekcji. Nie należy ich używać do mycia innych pacjentów. Na koniec myjemy lub dezynfekujemy ręce. Proszę pamiętać, że zawsze po kontakcie z krwią, wymiocinami, fekaliami należy zdezynfekować ręce i zmienić rękawiczki na nowe. Poniżej wskazaliśmy listę polecanych tekstów, które wzbogacą wiedzę odnośnie poszczególnych produktów. Znajdziecie tu Państwo również listę preparatów i środków, które są polecane do mycia ciała pacjentów obłożnie chorych. Opatrunki hydrokoloidowe w naszej ofercie: Opatrunek hydrokoloidowy Suprasorb H 10 x 10 cm Granuflex opatrunek hydrokoloidowy w postaci pasty 30 g Granugel opatrunek hydrokoloidowy 15 G żel tuba Czytaj więcej na temat: opatrunków hydrokoloidowych odleżyny i metod ich leczenia - artykuł w przygotowaniu opatrunkach na odleżyny Pozostałe przydatne produkty podczas opieki nad osobami obłożnie chorymi znajdziecie Państwo w planie higieny: Pełen plan higieny dla domów pomocy społecznej Zapraszamy do kontaktu telefonicznego z Adamem Pszennym. Możecie Państwo omówić z nim zapotrzebowanie na asortyment oraz zapytać o radę w doborze produktów. Tel. 601 512 252, e-mail: @ Polecane poradniki Higiena osobista mieszkańców domu opieki społecznej Opieka nad pacjentem obłożnie chorym - zasady i sprawdzone techniki Higiena otoczenia chorego w domach pomocy społecznej Metody i zasady zabiegów opieki długoterminowej Agresywny pacjent - jak sobie z nim poradzić Zasady mycia rąk w domach pomocy społecznej Jak zwalczać wszy u pacjentów Udar, wylew, stwardnienie rozsiane – lista schorzeń, które mogą spowodować wielotygodniowe, a nawet wieloletnie przebywanie w łóżku jest wręcz nieograniczona. Osoby starsze bardzo często ostatnie dni, miesiące, a nawet lata swojego życia spędzają w łóżku, stając się pacjentami leżącymi. Jak poradzić sobie w tak trudnej i specyficznej sytuacji i dobrze zorganizować opiekę nad higieną chorego w taki sposób, aby nie była codzienną męczarnią? O tym w dzisiejszym artykule. Codziennymi i doraźnymi przypadkami unieruchomienia pacjenta – poza zaawansowanym wiekiem – są złamania kończyn dolnych, paraliż, problemy z chodzeniem, śpiączka, choroby neurodegeneracyjne – choroba Parkinsona, Alzheimera oraz zaburzenia psychiczne, czy po prostu osłabienia lub zaniki mięśni. Lista przyczyn może być bardzo długa. Pielęgnacja pacjenta, który leży jest bardzo specyficzna i wymaga dużej cierpliwości, sił i umiejętności. Trzeba pamiętać o kilku szczegółach i działać adekwatnie do stanu pacjenta, aby mu nie zaszkodzić. Opieka nad taką osobą, która nie może wstać i leży w łóżku to wielkie wyzwanie dla bliskich. Trzeba się również liczyć z tym, że taki stan chorego może spowodować całkowitą reorganizację życia. Stwórz odpowiednie miejsce Zabiegi higieniczne należy wykonywać w odpowiedniej atmosferze. Najlepiej wydzielić osobny pokój, który zapewni osobie leżącej spokój, a przede wszystkim intymność. Ma to ogromne znaczenie dla psychiki chorego. Wielu pacjentów, kiedy wykonuje się przy nich zabiegi higieniczne, czuje z tego powodu wstyd. Ważne jest, aby okazać poszanowanie dla drugiej osoby. Wiąże się to z wykonywaniem zabiegów higienicznych jedynie z osobami, które są do tego niezbędne – idealnie byłoby, gdyby wszystkie inne osoby zostały wyproszone z pokoju. Dodatkowo nie wolno okazywać własnej niechęci do wykonywanej czynności – np. poprzez złośliwe komentarze. Pamiętajmy, że mamy do czynienia z innym człowiekiem i należy mu się szacunek. Pokój chorego powinien być utrzymywany w temperaturze 20-21oC, często wietrzony, by zapewnić dopływ świeżego powietrza i codziennie sprzątany (w tym ścieranie kurzu i mycie podłogi na mokro). Przydałoby się również zabezpieczyć okna, aby światło nie raziło pacjenta. Kiedy zmienić pieluchomajtki? Opieka nad pacjentem leżącym często nierozerwalnie związana jest ze zmianą pieluchomajtek lub pieluch u chorego – trzeba wiedzieć, kiedy i jak to robić. Większość pieluch zawiera wskaźnik wilgoci. Na wierzchniej stronie pieluchomajtek są odpowiednie indykatory, które pod wpływem wody z moczu lub kału bledną i rozmywają się. Jest to sygnał, że pieluchę należy zmienić. Możemy też zmienić pieluchę wtedy, kiedy chory nas poinformuje, że należy to zrobić. Konieczna jest bezwzględna wymiana pieluchy każdorazowo po oddaniu kału. Po długim kontakcie z wilgocią skóra mięknie i staje się pomarszczona. Jest to tak zwany proces maceracji skóry. Skóra poddana takim warunkom przez długi czas po pierwsze nie spełnia swojego zadania ochronnego, po drugie może trwale zostać uszkodzona. Jest to idealne miejsce do rozwoju bakterii – w szczególności bakterii kałowych. Bakterie kałowe bardzo łatwo przenikają też do układu moczowego, w szczególności u kobiet, bo budowa ich układu moczowego sprzyja zakażeniom. Bakterie mają wtedy ułatwione zadanie, a my gwarantujemy im bardzo dobre miejsce do bytowania. Polecane dla Ciebie chusteczki, nietrzymanie moczu, podrażnienie, jednorazowe , dla alergików, bez parabenów, bez barwników, bez sztucznych barwników, bez peg, bez olejów mineralnych zł Po zmianie pieluchy – nawilżaj Działania higieniczne po zmianie pieluchy sprowadzają się do oczyszczenia miejsc intymnych i odpowiedniego zabezpieczenia ich przed szkodliwymi czynnikami wynikającymi z noszenia pieluchomajtek. Należy dokładnie oczyścić i osuszyć okolice intymne. Następnie nawilżyć skórę preparatem przeciw odparzeniom lub odleżynom. Można zastosować też zasypkę (np. talk). Higiena osoby leżącej przypomina higienę niemowląt i dzieci – są to bardzo podobne zabiegi. Codzienna obserwacja Chory leżący jest zwykle osłabiony, a na jego ciele ujawniają się wszelkiego rodzaju ślady codziennego leżenia. Są to przede wszystkim zaczerwienienia, wysypka, otarcia, małe lokalne pęknięcia naczynek, siniaki i najpoważniejsze – odleżyny. Codzienna obserwacja pozwoli zlokalizować zmienione miejsca i odpowiednio je zabezpieczyć. Aby te specyficzne miejsca wykryć, a samemu choremu zapewnić dobre samopoczucie, toaletę powinniśmy wykonywać dwa razy dziennie. Przy toalecie porannej myjemy zęby, twarz, uszy, szyję, ręce, plecy, pośladki, strefy intymne, a przy wieczornej – całe ciało. W aptece należy sięgać po odpowiednie preparaty do pielęgnacji skóry wrażliwej oraz preparaty przeciwodleżynowe lub odpowiednie kremy nawilżające. Najlepsze i najczęściej używane są preparaty do pielęgnowania niemowląt i dzieci. Są one delikatne, nie zawierają konserwantów i sztucznych substancji drażniących, co jest korzystne dla pacjenta leżącego. Mycie pacjenta Przy myciu pacjenta zaczynamy zawsze od górnych partii ciała, a kończymy na dolnych, zmieniając przy tym wodę i ręcznik, a strefy umyte zabezpieczamy dodatkowym suchym i czystym ręcznikiem, aby ciało chorego nie wyziębiło się. Należy pamiętać, że ważna jest również higiena jamy ustnej. Nie wolno zapominać o myciu zębów. Przy wycieraniu skórę dotykamy delikatnie ręcznikiem, aby nie narazić jej na otarcia i skaleczenia. Po umyciu nakładamy na nią nawilżające kosmetyki – oliwki, kremy, balsamy albo łagodzący podrażnienia talk. Poranną toaletę wykonujemy w łazience lub w łóżku, wieczorną starajmy się wykonywać w łazience. Mimo że praca z osobą leżącą jest żmudna, codzienna i wymaga dużej siły fizycznej i psychicznej, to stanowi ona swoiste podziękowanie – za trudy wychowania, nauki czy zwykłego spędzania czasu. Taka pomoc nie jest niczym dziwnym i nigdy nie wiemy, czy nam w przyszłości również taka pomoc nie będzie potrzebna. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Olej z czarnuszki – na odporność, alergie, astmę, skórę. Poznaj właściwości i zastosowanie czarnuszki siewnej Olej z czarnuszki w ok. 85 proc. składa się z nienasyconych kwasów tłuszczowych (NNKT), zawiera witaminę E, witaminę A oraz mikroelementy. Posiada wiele właściwości zdrowotnych, ma także zastosowanie w kosmetyce. Sprawdź, jak działa olej z czarnuszki siewnej, jakie ma właściwości lecznicze oraz w jaki sposób go stosować. Marihuana medyczna – co warto o niej wiedzieć? U schyłku okresu PRL, w 1985 r. wprowadzono przepisy karne, które zakazały używania w Polsce marihuany. Kontrowersje wywoływał pogląd, że wykorzystanie tej substancji do celów medycznych stało się również niedostępne, a wręcz karalne. Dopiero po 32 latach (w 2017 r.) stworzono przepisy, które formalnie zezwoliły na legalne wprowadzanie marihuany do obrotu jako surowca farmaceutycznego, a także zastosowanie jej w leczeniu i łagodzeniu objawów towarzyszących określonym chorobom. Co warto wiedzieć o marihuanie medycznej? Świąteczne przejedzenie. Jak radzić sobie ze wzdęciami? W Święta Bożego Narodzenia jemy dużo – to fakt. Faktem jest też to, że przejedzeniu towarzyszą nieprzyjemne dolegliwości, takie ból brzucha, uczucie pełności w jamie brzusznej, gazy. Czym tak naprawdę są wzdęcia i jak radzić sobie z przejedzeniem? 5 zdrowych postanowień na Nowy Rok. Co warto zmienić? Istnieje kilka sfer życia, które warto uporządkować niezależnie od pory. Powoli, małymi krokami, ale zdecydowanie i sukcesywnie. Oto kilka postanowień noworocznych – wystarczy wybrać jedno, a wiele dobrego zrobimy dla siebie i czasami też dla naszych najbliższych. Leki na uspokojenie bez recepty – co zawierają i czy są skuteczne? Żyjemy we względnie dynamicznych czasach. Szybkość zmian odbija się na sferze emocjonalnej człowieka. Statystyki mówią, że co druga osoba, odczuwa częste napady złości, stresu lub agresji w ciągu dnia. W aptekach istnieją leki bez recepty, które mają wykazywać działanie uspokajające. Najczęściej są to preparaty ziołowe. Środki te ze względu na zawartość substancji czynnych wykorzystuje się w lecznictwie. Co najczęściej znajduje się w składzie leków uspokajających bez recepty? Jaka jest skuteczność ziołowych środków na uspokojenie? Chrypka – przyczyny, leczenie, domowe sposoby Zachrypnięty głos może być wynikiem podrażnienia lub zranienia strun głosowych wskutek nadwyrężenia głosu lub choroby. Kiedy chrypka może okazać się groźna? Jak pozbyć się chrypy przy pomocy domowych sposobów? Drapanie w gardle – co oznacza? Przyczyny i domowe sposoby Drapanie, swędzenie lub gryzienie w gardle – to zwykle objawy infekcji górnych dróg oddechowych. Te nieprzyjemne uczucia, które towarzyszą chorobom zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym, można złagodzić za pomocą preparatów na gardło dostępnych w aptece, a także dzięki domowym sposobom. W jaki sposób? Podpowiadamy. Przewiane ucho – przyczyny, objawy, leczenie, domowe sposoby Czy po wieczornym spacerze odczuwasz ból lub słyszysz szum w uszach? To może być przyczyna przewianego ucha. Przypadłość ta dotyczy wszystkich osób, zarówno młodszych, jak i starszych. Najczęściej jednak pojawia się u dzieci do 6. roku życia. Jakie są przyczyny przewianego ucha? Jak leczyć przewiane ucho domowymi sposobami? Kiedy udać się do laryngologa? Podpowiadamy. Higiena pacjenta leżącego stanowi zwykle spore wyzwanie – zarówno dla pacjenta, jak i opiekuna. Mycie głowy oraz ciała osobie chorej czy starszej, która nie może opuścić łóżka, powinna zostać starannie przemyślana, by czynność przebiegła sprawnie i nie wywoływała w podopiecznym znacznego dyskomfortu. Problemy pielęgnacyjne niepełnosprawnego bliskiego należy traktować ze zrozumieniem, a wszystkie czynności wykonywać z ogromnym wyczuciem. Mycie pacjenta w łóżku – czego potrzebujemy? Zanim przystąpimy do mycia osoby leżącej, przygotujmy pomieszczenie i wszystkie niezbędne akcesoria. Postarajmy się zapewnić choremu maksymalną swobodę – zadbajmy o to, by w pokoju nie przebywały osoby trzecie lub osłońmy miejsce kąpieli parawanem. Upewnijmy się, że okna są zamknięte, nie ma przeciągu, a wewnątrz panuje przyjemna temperatura. Wszystkie środki myjące, ręczniki, myjki, kosmetyki i preparaty ochronne czy pieluchy powinniśmy mieć w zasięgu ręki. Dzięki temu skrócimy czas zabiegów higienicznych i oszczędzimy bliskiemu dodatkowego stresu. Zabezpieczmy łóżko przed wilgocią podkładem chłonnym bądź nieprzemakalnym prześcieradłem. Nie zapomnijmy zaopatrzyć się także w artykuły, takie jak winylowe rękawiczki oraz żel antybakteryjny do dłoni – ochrona przeciw zarazkom jest konieczna i dla nas i dla naszego bliskiego. Dopiero po odpowiednim zorganizowaniu przestrzeni i zgromadzeniu niezbędnych produktów pielęgnacyjnych, możemy rozebrać pacjenta. Pamiętajmy jednak, by zawsze był on częściowo zasłonięty – z pewnością poprawi to jego poczucie komfortu. Nie ma potrzeby zdejmowania dołu piżamy w czasie mycia głowy czy górnych części ciała. Więcej na temat zasad pielęgnacji i przydatnych akcesoriów dowiesz się na Jak umyć głowę osobie leżącej? Mycie głowy pacjenta w łóżku znacznie ułatwi miska pneumatyczna. Jest to rodzaj niewielkiego baseniku z wycięciem na szyję, który pozwala bezpiecznie i wygodnie ułożyć chorego w czasie zabiegu. Dodatkowo zwykle zaopatrzona jest w wężyk pełniący rolę prysznica, którym możemy spłukać włosy. Na ramiona i szyję podopiecznego zarzućmy ręcznik, by zapobiec nieprzyjemnemu spływaniu wody na plecy. Użyjmy nawilżającego szamponu o niedrażniącej formule. Pamiętajmy, by wykonywać delikatne, spokojne ruchy dłońmi, unikajmy nadmiernego pośpiechu. Po spłukaniu włosów, odsączmy je w ręcznik, rozczeszmy i wysuszmy suszarką. Mycie ciała pacjenta leżącego Kolejnym krokiem jest umycie ciała. Zacznijmy od szyi, ramion, torsu i brzucha. Zwróćmy szczególną uwagę na wszelkie zagłębienia fałdów skóry oraz, w przypadku kobiet, skórę pod piersiami. To tu najczęściej powstają bolesne odparzenia. Otrzyjmy nasączoną gąbką pachy i ręce, osuszając każdą zaraz po umyciu. Nie pocierajmy skóry chorego, przykładajmy do niej ręcznik, pozwalając mu wchłonąć wilgoć. Po delikatnym obróceniu pacjenta na bok, umyjmy jego plecy i pośladki. Warto w tym momencie obejrzeć ciało chorego, by sprawdzić, czy nie pojawiają się odleżyny. Po wytarciu skóry, zaaplikujmy odpowiednie preparaty pielęgnacyjne. Myjąc kończyny, poświęćmy nieco więcej czasu stopom i przestrzeniom między palcami. Te miejsca również powinny zostać dokładnie wytarte. Higiena miejsc intymnych pacjenta leżącego Higiena miejsc intymnych osoby niepełnosprawnej bądź starszej jest najbardziej krępująca, jednak im lepiej opanujemy tę czynność, tym łatwiej będzie nam się z nią oswoić. Ułóżmy pacjenta w pozycji na plecach, jeśli to możliwe, z nogami zgiętymi w kolanach. Wykorzystajmy oddzielną myjkę, gazę nasączoną płynem do higieny intymnej bądź wodą z mydłem. Krocze myjemy w kierunku od wzgórka łonowego do odbytu – to bardzo ważne, ponieważ w ten sposób zmniejszamy ryzyko przenoszenia bakterii w okolice pochwy i cewki moczowej. Do osuszenia newralgicznych miejsc użyjmy ręcznika papierowego lub osobnego ręcznika bawełnianego. Chociaż pielęgnacja osoby leżącej jest wymagająca, dzięki wiedzy i specjalistycznym akcesoriom możemy znacznie ułatwić sobie to zadanie. Niewielkim kosztem jesteśmy w stanie zdecydowanie poprawić swobodę bliskiego, co ma ogromne znaczenie dla jego kondycji psychicznej.